Maria Ludovica Tweepenninckx werd geboren in Wever op 10 mei 1926. Zij overleed op zaterdag 29 december 2018 in Tienen.
Hier volgt de homilie die deken Hardiquest uitsprak in de uitvaartplechtigheid op zaterdag 5 januari ‘19 in de kapel van de Grauwzusters te Tienen.
Haar levensgeschiedenis begon in Wever in 1926 in een landbouwersgezin met veel leden, onder de naam: Maria Tweepenninckx. Hier leerde ze wat hard werken was op het veld, ze leerde er ook samenwerken. En zeer zeker ook leerde zij er geloven en bidden. In 1949 maakte zij haar grote levenskeuze, ze trad in bij de Grauwzusters van Tienen, beter gekend als de zusters van de kliniek. De zeventig jaren dat ze erbij hoorde, waren bijna rond. Maar in de kersttijd is ze overleden. Wij zagen dat zij zwak was en vlak voor het nieuwe jaar ging ze voorgoed heen.
De Grauwzusters, waartoe Ignatia behoorde, hebben meer dan 600 jaar de zorg voor zieken en stervenden op zich genomen in deze stad. En hét grote werk van deze congregatie was de uitbouw van hun ziekenhuis, waarop ze bijzonder fier waren. Dag en nacht heeft zuster Ignatia in haar sterke jaren hier gewerkt. De zorg voor zieken was niet zomaar haar werk maar ook haar leven. Een zwaar zieke of een stervende liet zij niet alleen, ze bleef erbij om te waken en te bidden.
Van 2002 tot 2017 werd Ignatia de verantwoordelijke van haar orde. In een periode waarin iedereen zag dat de teloorgang van hun congregatie was ingezet. Dat deed haar veel pijn. En de vraag die zij zo vaak stelde was: Wat gaat er hier toch allemaal mee gebeuren? Ik heb haar bewonderd omdat zij op hoge leeftijd na veel overleg duidelijk gesteld heeft wat er met alle bezittingen van haar congregatie zou gebeuren. Biddend en hoopvol heeft ze die bepalingen duidelijk vastgelegd. Twee doelen waren voor zuster Ignatia zeer belangrijk, hun troetelkind de kliniek en de kerk en het pastoraal leven van Tienen. Vandaar dat zij samen met ons nog de aktes ondertekende die dit hebben vastgelegd. De kliniek en de Tiense kerkgemeenschap mogen haar en haar congregatie enorm dankbaar zijn tot in lengte van dagen.
In de Kersttijd is deze zuster van ons heengegaan, heel stil, uitgeput, na een leven dat lang mocht duren in deze wereld: 92 jaar.
De Kersttijd heeft als meest fundamentele boodschap: ”Heden is u een Redder geboren, zijn naam is Christus de Heer.” Waar Jezus kwam gaf hij redding aan mensen vooral aan zieken, kleinen en zwakken, armen en misbruikte mensen. Nooit bracht hij pijn, haat, hij oordeelde en veroordeelde niet. REDDING geven was zijn grote Goddelijke opdracht. Zuster Ignatia is ook heel ver gegaan om hem hierin na te volgen, ze gaf heel haar leven aan Jezus en aan hen voor wie hij geleefd heeft.
Aan zuster Ignatia wil ik graag dit nog zeggen: Heden is U een Redder geboren en de diepste redding die hij brengt is de redding uit de dood. Voor ons onbegrijpelijk, maar zoals jij het deed, prachtig om te mogen geloven.
Goede zuster,
Je hebt veel goed werk geleverd in dit leven, dag en nacht. Je hebt met een groot hart gezorgd voor de armen, de zieken de stervenden. Je zag in hun gelaat ook het gelaat van de Christus. Weet dat wat je aan goedheid hebt gedaan voor mensen, dat heb je ook voor Hem gedaan. Heer zeg nu tegen uw goede dienares: Kom maar zusterke treedt binnen in de vreugde van uw Heer.
Het rouwbericht kan u hier vinden: https://begrafenissen-rummens.be/zuster-ignatia/
